Παρασκευή, Απριλίου 06, 2007

Μητέρα - φτώχεια


Η Άλα έχει έρθει στην Ελλάδα εδώ και 4 χρόνια.
Κοπέλα ψηλή - πάνω από 1.75 - αδύνατη, μεγάλα πόδια, ωραίο σώμα. Αυτό όμως που προσέχεις σ' αυτήν είναι το πρόσωπό της: στρογγυλό, με ιδιαιτέρως τονισμένα τα ζυγωματικά, μικρή και χαριτωμένη μυτούλα, όμορφο στόμα - κυρίως όταν χαμογελάει, γιατί να γελάει δεν την έχω δει ποτέ. Και ύστερα τα μάτια της. Μεγάλα και σχιστά ταυτόχρονα, πράσινα και φωτεινά, τα μάτια ενός ξωτικού. Μονίμως λυπημένα, ακόμα κι όταν η ίδια είναι ευχαριστημένη.
Γυρνάει μέσα στα σκοτάδια του μαγαζιού, ανάλαφρη μα λίγο σκυφτή - σαν τις κοπέλες που σκύβουν γιατί ντρέπονται για το στήθος τους. Το περπάτημά της δεν αποπνέει θηλυκότητα κυρίως, μα κούραση και αποστασιοποίηση. Τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της, είναι ξένο σώμα γι' αυτήν.

Έφυγε από την πατρίδα της πριν πέντε χρόνια - πρώην σοβιετική δημοκρατία. Πήγε στην Ιταλία, μαζί με μια φίλη της και την αδελφή του τότε αγοριού της. Πήγαν να δουλέψουν, να βγάλουν λεφτά. Ένα βράδυ, η φίλη τους έκανε την πρώτη βίζιτα, 500 ευρώ το αντίτιμο. Γύρισε σπίτι, πέταξε τα λεφτά πάνω στο τραπέζι και έβαλε τα κλάματα. Αισθανόταν βρώμικο τον εαυτό της, δεν άντεχε το σώμα της. Την λυπήθηκε τόσο που αποφάσισε να μην γίνει βίζιτα, να μην γαμιέται. Και τότε άκουσε πως στην Ελλάδα υπάρχουν στριπτιζάδικα που δεν πιέζουν τις κοπέλες να βγαίνουν στη βίζιτα. Μπορούν απλώς να κάνουν χορό και στριπτίζ. Ήρθε έτσι στην Αθήνα. Και ξεκίνησε δουλειά. Όχι πως αυτό της άρεσε, μα ήταν προτιμότερο από τη βίζιτα. Άρχισε να μαζεύει λεφτά, να στέλνει στην οικογένειά της στην πατρίδα.

Γνώρισε κι έναν Έλληνα, τον ερωτεύτηκε πολύ, έμεινε μαζί του. Ήταν όμως κακή περίπτωση αυτός, έτσι τουλάχιστον της έλεγαν οι άλλοι. Τα προβλήματα πολλά - τίποτα το ξεχωριστό δηλαδή, όπως συμβαίνει με τόσες και τόσες κοπέλες της δουλειάς της.

Η Άλα δεν μπορούσε να βρει το δρόμο της. Ήταν και μικρή, τώρα έφτασε τα 24. Βασανιζόταν, μα τον αγαπούσε - έτσι αισθανόταν αυτή. Και τελικά τη λύση την έδωσε η ίδια η ζωή: αναγκαστικά δεν μπορούσε πια να είναι μαζί του, λόγοι "ανωτέρας βίας".

Η Άλα είναι κορίτσι παράξενο. Από μικρή την ενδιέφερε η "άλλη" ζωή, ο "άλλος" κόσμος, όχι αυτό που όλοι βλέπουμε. Έβλεπε παράξενα όνειρα. Έπαιζε με κάρτες ταρό, η γιαγιά της ήταν ξακουστή πως αν και δεν ήταν γιατρός θεράπευε πολλούς. Κληρονομικό το χάρισμα, της φαίνονταν όλα φυσιολογικά. Εκεί μάλλον οφείλει και το ιδιαίτερο βλέμμα της. Διαβάζει πολύ, σκέφτεται περισσότερο. Στενοχωριέται για τη ζωή που ζει αυτή και οι άλλες κοπέλες, όσο μπορεί όμως την υπομένει.

Υπάρχουν περίοδοι που αισθάνεται αδύναμη. Κουρασμένη και γερασμένη αισθάνεται σχεδόν πάντα. Είναι όμως πολύ δυνατή. Έχει πειθαρχία και έχει βάλει στόχο - άγνωστο σε μένα προς το παρόν.

Μια μέρα με πλησίασε η Άλα στο μαγαζί. Εδώ και καιρό μιλούσαμε, τα τυπικά.

Μου είπε πως γράφει ποιήματα στα ελληνικά. Με ρώτησε αν θα ήθελα να μου τα δείξει - δεν τα είχε δει κανείς. Όταν τη ρώτησα γιατί διάλεξε εμένα, χαμογέλασε με κοίταξε με τα καταπράσινα - σαν-ξωτικού-μάτια της και μου είπε:

" - Θέλεις ή δεν θέλεις;"

Φυσικά και ήθελα. Μου έφερε την άλλη φορά που την είδα, σε ένα χαρτί από τετράδιο, ένα ποιήμα της. Έπαθα πλάκα, συγκινήθηκα. Της ζήτησα την άδεια να το δουν και μερικοί φίλοι μου. Δεν την ένοιαζε, αφού το έδειξε σε έναν - είπε - είναι το ίδιο να το δουν και άλλοι. Δεν είναι πια μόνο δικό της. Ορίστε:

"Τα φαινόμενα
Τα έχω δει από καιρό.
Έχω χαθεί - κενό.
Η ζωή κατέληξε στη νύχτα
Η ελπίδα κάπου μακριά
και όλα γύρω μου σκοτάδι, πολύ στενά.
Κοιτάω δρόμους που οδηγούν στο πουθενά.
Ανθρώπους που χαλάνε χρόνο στη στεριά
και δίπλα τους η μητέρα - φτώχεια.
Ψυχές πετάξανε να βρούνε κάπου ηρεμία
εμείς τελειώνουμε το ταξίδι σιγά-σιγά
Και πάλι στη στεριά.
Κενό, σκοτάδι και μητέρα - φτώχεια."

25 σχόλια:

vampiria είπε...

Όσο δυνατή, άλλο τόσο αδύναμη, εύθραυστη σαν πεταλούδα!Κρίμα, να πρέπει να σκέφτεται αυτές τις ψυχές που πέταξαν μακριά σαν απολυτρωμένες... Είναι μια λύτρωση, δεν διαφωνώ, όμως, είναι τόσο μικρή, τόσο τρυφερή για να σκέφτεται έτσι... Θα ήθελα να της δώσω μια ζεστή αγκαλιά...αλλά μάλλον θα πιστέψει πως κρύβεται μια υστεροβουλία στο παρασκήνιο...

Τι ωραίο post...

NinaC είπε...

Συγκλονιστικό...

allmylife είπε...

έχω χαλάσει πολλά καλά λόγια εδώ μέσα[στην μπλογκόσφαιρα(!)], γι' αυτό, για την κυρία, αυτή, σιωπώ.

Goudaki! είπε...

Πολύ ωραίο το ποίημα...και πολύ σκληρά (αλλά αληθινά) αυτά που περιγράφει...

angeliki marinou είπε...

...

fish eye είπε...

τον ψυχικο της κοσμο σκεφτομαι..και τελειωνουν οι λεξεις..

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω; Δεν λέω...

Sofogreg είπε...

@ vampiria

Ο φόβος της υστεροβουλίας. Μεγάλο δηλητήριο, μεγάλο πρόβλημα όντως.

@ composition doll

Άντε τελείωνε με τα τουμποφλό και θα σε πάω να τις γνωρίσεις όλες αυτές - όπως σου έχω υποσχεθεί.
Φιλιά πολλά.

@ allmylife

Τα καλά λόγια, πάντα πιάνουν τόπο. Μην χολοσκάς!Όσο για το κορίτσι, ταλόγια σου έχουν ήδη μεταφερθεί.

@ goudaki!

Φιλιά μικρή μου.

@ renton

Από τις ευχάριστες πασχαλιάτικες εκπλήξεις. Η παρουσία σου.

@ φεγγαροαγκαλιασμένη

Ποτέ δεν τελειώνουν οι λέξεις και τα συναισθήματα. Χριστός Ανέστη.

@ dolphin

Είπες πολλά. Φιλί.

industrialdaisies είπε...

Αν μπορούσαμε να ανταλλάξουμε βλέμματα θα είχαν ειπωθεί τα πάντα... Τώρα απλά έχω βλέμμα ηλιθίας και την ψυχή μου να αναρωτιέται. Φιλιά και χρόνια πολλά...

elena είπε...

εγραψες πολλα δεν χωράνε άλλα... (αμηχανια)

Αιολος είπε...

Εσύ της έχεις δείξει κείμενά σου;

Απολλώνια είπε...

Ερώτηση: γιατί τη ρώτησες που σε διάλεξε;

Ξέρεις μόλις το διάβασα, θα ήθελα να ήμουν βασιλιάς ή πλούσια.

...

Кроткая είπε...

μμμμ, βάζουμε και Πιαφ...

So_Far είπε...

Πάντα αρνιόμουν να δεχτώ τα εύκολα κοινωνικά σχήματα. Έτσι δεν μπόρεσα να δεχτώ ότι οι συγκεκριμένες δεν έχουν ευαισθησίες, δεν είναι άνθρωποι με αισθήματα, δεν έχουν όνειρα. Τουλάχιστον αρκετές από αυτές.
Αν λοιπόν γράφουν και ποιήματα εγώ απλά θα χαρώ πολύ, γιατί διαπιστώνω ότι υπάρχει ελπίδα. Το γιατί είναι μια άλλη ιστορία.
Καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

Η Άλα θέλει, αλλά..

Sofogreg είπε...

@ industrial daisies

Βλέμμα "ηλιθίας" αποκλείεται να έχεις. Είμαι σίγουρος. Φιλιά.

@ elena

Πάντα χωράνε κι άλλα, elena. Δεν τελειώνουν αυτά δυστυχώς.

@ αιολος

Της έδωσα το παρόν.

@ απολλώνια

Βασιλιάς δεν ξέρω. Πλούσια πάντως είσαι.

@ krotkaya

Θα βάλω και Μακρόπουλο, μην ανησυχείς.

@ so_far

Πάντα υπάρχει ελπίδα. Παντού.
Χριστός Ανέστη.

@ stefy

Αν στ' αλήθεια θέλει, θα τα καταφέρει. Έτσι νομίζω.
Φιλιά!

candy's τετραδιάκι είπε...

Φοβερα πραγματα γραφεις φιλε μου!

Καλησπερα!

kaiser sose είπε...

Μολις σπιτι γυρισα,περπατωντας ματια πολλα ειδα στον δρομο να καθρεφτιζονται,διεκρινα μια ειρωνεια."Και επειδη με τα λεφτα σας κυριοι των κορμιων μας αφεντικα γινεστε,την ομορφια της ψυχης μας,στην ασφαλτο ακουμπαμε ,ολο και καποιος διαβατης θα νιωσει την μοναξια μας". ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΗΣ "ΑΛΕΣ"

Ντεφι είπε...

είναι για άλλα η Άλα, πιο μεγάλα πιο σπουδαία! να της τα μεταφέρεις τα χειροκροτήματά μας!

μαγκιά, ποιήση και κορμάρα σε 3 γράμματα!

καλό!!!!

Paranoia είπε...

Η Άλα είναι ένα ακόμα, που ψάχνει τα όνειρά του. Δεν είναι ανάγκη να πάει "λοξά", ας βρει το δρόμο της σε ήρεμο κλίμα, αφού ξ'ερουμε όλοι μας πως η νύχτα σε παγιδεύει κάποια στιγμή.
Καλό βράδυ

An-Lu είπε...

Ανατρίχιασα....

david santos είπε...

Thanks for you work, is very good, and have a good weekend

Ανώνυμος είπε...

Που χάθηκες;

An-Lu είπε...

Явления он, котор я видел от времени. Я был потерян - свободное пространство. Жизнь вела к ноче упование где-то длиной и совсем вокруг меня темнота, очень близко. Я смотрю улицы водят внутри nowhere. Люди балуют время в земле и рядом с они мать - скудость. Души летели затишье находки, котор где-то мы заканчиваем перемещение медленно еще раз в земле. Свободное пространство, темнота и мать - скудость

Άκουσέ το...είναι ακόμα πιο δυνατό έτσι....

Ανώνυμος είπε...

Pes mou poioi den zoune mesa stis skies tis nuxtas...mesa sto skotadi???aytoi pou blepoune monaxa frou frou ki arwmata?auto to poiima pisteyw...edeikse polla!!!osoi katalaban katalaban...Oi ''ponemenes''psuxes san tin ala isws mporesoun na deiksoun tin pragmatiki opsi tis zwis...s osous tolmane na tin doune file mou sofogreg...