Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

Μιά νεράιδα στη ζωή μου

Γύρω στις δεκαπέντε Μαΐου, μετά από αρκετές επισκέψεις στην Ανατολή, ήρθε η ώρα να «ανέβω» επίπεδο. Όπως γίνεται και σε μια μυστική οργάνωση, η μύηση έχει στάδια, επίπεδα. Δεν ξέρω αν η παρέα είχε καταστρώσει σχέδιο, μάλλον απίθανο μου ακούγεται κάτι τέτοιο, μα όπως και να’ χει είχε φτάσει η στιγμή να πάω στο B. Q., πάλι στη Συγγρού, πιο ψηλά, κοντά στην Πάντειο.

B. Q. σημαίνει πιο άγρια κατάσταση. Μαγαζί γωνία, κόσμος πολύς, το πρώτο μαγαζί της πιάτσας. Τρομερές γκόμενες, θεωρούνται από αυτούς που ξέρουν οι πιο ωραίες που «κυκλοφορούν» στα στριπτιζάδικα, μα και οι πιο «άγριες». Μπορούν να σε καταστρέψουν, αν το βάλουν στόχο. Να σε καταστρέψουν κανονικά, όχι μόνο οικονομικά αν αυτό περνάει από το μυαλό σας. Επαγγελματίες του είδους, σκληρές στριπτιζούδες, «καρχαρίες» στην αργκό του χώρου. Το μαγαζί έχει επίσης τη φήμη του «προχωρημένου», οι κοπέλες κάνουν περισσότερα από αυτά που πρέπει να κάνει μια στριπτιζού. Τι σημαίνει αυτό; Στην αρχή δεν ήξερα. Τώρα πια ξέρω: μια κοπέλα πρέπει να χορεύει μια ή δυο φορές κάθε βράδυ στην πίστα, γύρω από τον περίφημο στύλο. Πρέπει επίσης να κάνει κονσομασιόν, να γυρνά τα τραπέζια και να ρωτά αν θέλει ο πελάτης παρέα και κουβεντούλα – φυσικά με τη συνοδεία ποτού- ή πριβέ χορό. Πριβέ χορός θεωρείται το εξής: σε κάποιο απόμερο καναπέ του μαγαζιού, λιγοστά φωτισμένο, σε καθίζει κάτω η κοπέλα και ανεβαίνοντας πάνω σου, αρχίζει να τρίβεται και να γδύνεται. Μίμηση - της κακιάς ώρας συνήθως – της ερωτικής πράξης, χωρίς όμως φιλιά στο στόμα και χάδια που ξεπερνούν τα εσκαμμένα. Αυτά κάνει μια κοπέλα στον πελάτη. Τώρα, τι σημαίνει περισσότερα; Μπορεί – κάποιες απ’ αυτές – να σου τραβήξουν και μαλακία, να χύσεις δηλαδή. Εκτός όμως από τον χορό των κοριτσιών, προχωρημένο ή όχι, στο B. Q. γίνονται και σόου πάνω στην πίστα, και όπως επρόκειτο να διαπιστώσω λίαν συντόμως, πολύ σκληρά σόου, πορνό.

Στην είσοδο όλοι αναγνωρίζουν την παρέα μου, όχι εμένα φυσικά, πώς θα μπορούσαν άλλωστε, πρώτη φορά πήγαινα. Μετά την εξωτερική πόρτα, ακολουθεί ένας μακρύς διάδρομος – με διακόσμηση που παραπέμπει στο περιεχόμενο του μαγαζιού: μαστίγια στους τοίχους, χρώματα κόκκινα σκούρα, ένας τεράστιος πούτσος από φελιζόλ - και στο βάθος του μια δίφυλλη πόρτα. Ξανά , πιο έντονη αυτή τη φορά, η αίσθηση του άγνωστου με κυριεύει, αισθάνομαι για άλλη μια φορά πρωτάρης. Στην Ανατολή είχα κάπως προσαρμοστεί, το περιβάλλον ήταν πιο «οικογενειακό», λίγος κόσμος, χαμηλοί τόνοι, mainstream μουσική. Εδώ αρχίζω να νοιώθω αυτό που μου είχαν πει οι δικοί μου: πως τα πράγματα είναι πιο άγρια. Τους αφήνω να προπορευθούν και ακολουθώ ένα δυο βήματα πιο πίσω. Μπαίνουν μέσα, φθάνω κι εγώ στην δίφυλλη πόρτα, τη σπρώχνω και εισέρχομαι.

Κόλαση! Είναι Σάββατο, η μέρα με τον περισσότερο κόσμο για όλα τα μαγαζιά, μα εδώ, είναι κάτι το απίστευτο. Δεξιά μου είναι το μπαρ, αριστερά μια εφεδρική μπάρα για να κάθονται σε σκαμπό πελάτες με κοπέλες και να μιλούν ή να χαριεντίζονται, έχοντας παράλληλα και ορατότητα προς την πίστα. Μπροστά η υποδοχή του μαγαζιού, γεμάτη από τουλάχιστον εκατό ανθρώπους όρθιους, που δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνουν έτσι στριμωγμένοι. Όλο το σκηνικό μου θύμισε την είσοδο σε γήπεδο, τέτοιος συνωστισμός. Κόβεται η ανάσα σου από τους καπνούς των τσιγάρων και τη ζέστη των σωμάτων.

Προσπαθώ να μην χάσω από τα μάτια μου τους δικούς μου, γιατί αλίμονό μου! Αισθάνομαι εκτεθειμένος σε κάτι πρωτόγνωρο. Η μουσική είναι τέκνο, η ένταση μεγάλη. Τα φώτα πολλά και αναβοσβήνουν πολύ γρήγορα. Δεν μπορώ να δω το μαγαζί, γιατί υπάρχει ένα τείχος ανθρώπων μεταξύ εμού και του υπόλοιπου χώρου. Είναι τόσος ο κόσμος, που δεν μπορείς να διακρίνεις κοπέλες. Τα ρούχα μου, δείχνουν αλλιώτικα από το black light που είναι διάσπαρτο στους τοίχους και την οροφή. Μου θυμίζει ντισκοτέκ της δεκαετίας του ‘ 80, το μόνο που με κάνει να νοιώσω οικεία. Μας πλησιάζει ένας από το μαγαζί, αργότερα θα μάθαινα πως τον λένε Βήτα και είναι ο μετρ. Η απορία μου είναι πού θα κάτσουμε, αφού δεν έχει χώρο ούτε για όρθιους. Λόγω της έντασης της μουσικής, δεν μπορώ να μοιραστώ την απορία μου με τον Κάππα. Ευτυχώς, γιατί θα γέλαγε μαζί μου. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ανοίχτηκε δρόμος ανάμεσα στο πλήθος, περάσαμε και αντικρίσαμε το υπόλοιπο μαγαζί, τα τραπέζια, τους καναπέδες και την πίστα. Όλο το μαγαζί γεμάτο και ένας καναπές, ο κεντρικός, ήταν άδειος και μας περίμενε! Περίμενε την παρέα μου. Ακολουθώ τους δικούς μου προς τον καναπέ, ακολουθώ τη διαδικασία μύησής μου στον κόσμο του στριπτήζ. Όπως περπατώ και περνώ ανάμεσα από τραπέζια, αρχίζω να αντιλαμβάνομαι τις κοπέλες. Απλώς σαν παρουσίες, δεν μπορώ να διακρίνω λεπτομέρειες. Ο κόσμος πολύς, το φως λίγο.

Και τότε… Και τότε την είδα! Την είδα να περπατάει ανάμεσα στους "πελάτες". Και ήταν από έναν άλλο κόσμο. «Την γαμήσαμε», θυμάμαι πως σκέφτηκα. Χωρίς να το καταλάβω, είχα σταματήσει να προχωρώ και την κοιτούσα. Σταμάτησε ο χρόνος. Ξάφνου, δεν θυμόμουν την παρέα μου, δεν θυμόμουν πού ήμουν, άδειασε το μαγαζί από τον κόσμο. Ήμουν εγώ και αυτή να περπατά. Θεέ μου, δεν έχω τον τρόπο να περιγράψω το περπάτημά της. Γύρω στο 1.70 και με τακούνια τουλάχιστον 15 πόντους, πάνω από 1.85 στο σύνολο. Μελαχρινή, με πρόσωπο από τα βάθη της Ασίας, ανανεμιγμένα χαρακτηριστικά Ρωσίας και Μογγολίας, με τα τονισμένα μήλα, τα λάγνα, μεγάλα και ελαφρώς σχιστά μάτια, μαλλιά σκούρα καστανά, λίγο πιο κάτω από τους ώμους, ίσια. Μεγάλο στήθος, που το κρατούσε προτεταμένο όπως περπατούσε, απίστευτα πόδια με ελαφριά κλίση προς τα μέσα, τα πόδια που μόλις τα αντικρύζεις, τα αισθάνεσαι τυλιγμένα γύρω από τη μέση σου, ενώ είσαι μέσα στο κορμί της. Γυναίκα πραγματική, γεμάτη χυμούς, γοφούς τορνευτούς, καμία σχέση με το ανορεξικό πρότυπο που πλασάρει εδώ και μιάμιση δεκαετία η Δυτική Ευρώπη. Όσο την κοιτούσα αυτή πλησίαζε προς το μέρος μου, θαρρείς πως το είχε καταλάβει και ήθελε να μου δείξει περισσότερες λεπτομέρειες. Φορούσε ένα σουτιέν και ένα string. Καθόλου δεν την ένοιαζε που φαινόταν η χωρίς γράμμωση κοιλιά της (δεν θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος αδύνατη, μα ούτε και χοντρή, μάλλον ήταν αυτό που λέμε "φο μέγκρ-παχουλή εκεί που πρέπει"). Περπατούσε με το κεφάλι όρθιο μπροστά , το στήθος της να ακολουθεί την κίνηση του σώματος, αν και πιο αυτόνομο από το υπόλοιπο κορμί, τους γοφούς να εκπέμπουν ερωτισμό. Το πιο λάγνο περπάτημα που είχα αντικρύσει και ταυτόχρονα το πιο λεβέντικο, το πιο περήφανο. Ένα περπάτημα που έλεγε προς όλες τις κατευθύνσεις: « Το ξέρω. Σας αρέσω. Μάθετε κι εσείς ένα πράγμα: κινδυνεύετε! Είστε του χεριού μου! Και δεν πρόκειται να λυπηθώ κανέναν από σας.»

(Druuna, ό,τι πιο κοντινό μπορώ να βρω στην Άντζελα)

Είχε πλησιάσει τόσο πολύ που τα πρόσωπά μας ήρθαν αντιμέτωπα. Μου φάνηκε πως με κοίταξε για μια στιγμή κατάματα, μπορεί και να ήταν η ιδέα μου, δεν ξέρω. Ξέρω όμως τι αισθάνθηκα: απειλή. Μια απειλή ακαθόριστη, που όμως ταυτόχρονα την ήθελα πολύ. Μια γλυκιά απειλή. Έναν κίνδυνο γεμάτο ερωτισμό και πάθος. «Την γαμήσαμε μαλάκα», επανέλαβα μέσα μου και με την άκρη του ματιού μου είδα από το βάθος του μαγαζιού τον Κάππα να μου γνέφει. Είχαν πάει στον καναπέ και εγώ είχα μείνει – για πόση ώρα δεν κατάλαβα – μες στη μέση του μαγαζιού, ανάμεσα στο πλήθος. Σαν αποβλακωμένος κινήθηκα προς το μέρος της παρέας μου και κάθισα στη μια άκρη του καναπέ. Πριν περάσει ένα λεπτό, η γυναίκα που είχα δει να περπατάει, η γυναίκα της οποίας το «καλλιτεχνικό» όνομα (Άντζελα) θα μάθαινα μετά από 15 μέρες, το δε πραγματικό (Νατάσκα) μετά από κάνα μήνα, ήρθε και κάθισε στην παρέα μας! Δυστυχώς, κάθισε με τον Γάμμα, αφού τον αγκάλιασε και τον φίλησε.

Από την στιγμή εκείνη, η Άντζελα έγινε ο μόνιμος συνοδός της περιπέτειάς μου στον κόσμο του στριπτήζ. Ό,τι κι αν γινόταν το συνέδεα μαζί της. Γυρόφερνε συνεχώς στην πραγματικότητα ή στην φαντασία μου, τις πιο πολλές φορές χωρίς η ίδια να έχει ιδέα, πλησίαζε και απομακρυνόταν από μένα. Στριφογύριζε στ΄ αλήθεια ή στο μυαλό μου, όπως η Τίνκερ Μπελ, η νεραϊδούλα στον κόσμο του Πίτερ Παν…

35 σχόλια:

ATHENA είπε...

15 ΜΕΡΕς ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙς ΤΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΤΗΣ???

ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΧΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ
ΑΝ ΟΧΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ...

ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΠΟΣΤ!

ΚΑΛΥΤΕΡΑ Η ΜΕΣΗ?

Sofogreg είπε...

Όταν παθαίνεις πλάκα με μια γυναίκα και αυτή κάνει παρέα στο φίλο σου, δε ρωτάς ούτε το όνομά της, καλλιτεχνικό ή πραγματικό.
Καλύτερα η μέση!!!

ATHENA είπε...

ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΣΤΟ ΣΤΡΙΠΤΗΤΖΑΔΙΚΟ ΤΟ "ΚΑΝΩ ΠΑΡΕΑ" ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...

ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΣΕΝΑ ΜΕΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΕΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΙΠΛΑΝΟ ΚΟΚ. ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΡΙΠΤΙΤΖΑΔΙΚΟΥ...

ΤΕΛΟς ΠΑΝΤΩΝ ... ΑΣΧΕΤΗ ΕΙΜΑΙ...

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Ατμοσφαιρικόταο Σόφο. Πολυ μου άρεσε.Εγω μαλλον θα τρομαζα εκει μέσα. Και μετα με κατηγορούν οι φίλοι γιατι δεν εχω ταξιδεψει στο εξωτερικό ενω εδω δεν εχω ταξιδεψει σε στριπτιζαδικο. Πολυ πισω ειμαι. πολυ.

Sofogreg είπε...

@ athena

Αυτό είναι το νόημα των στριπτιζάδικων. Όμως δεν είναι συνήθεια της παρέας. Τόσο πιο σεβαστή είναι μια παρέα τη νύχτα, όσο ακολουθεί τέτοιους κανόνες.

@ padrazo
Μπορείς να πας με κατάλληλη παρέα. Δεν θα τρομάξεις, αν έχεις καλό ξεναγό! Διατίθεμαι...

ATHENA είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ATHENA είπε...

Α ΟΚ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ, ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΣΤΡΙΠΤΗΤΖΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕΤΕ ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΑΣ... ΠΛΑΚΑ ΕΧΕΙ...

ΜΠΑΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΩΝ ΛΙΓΟΥΡΗΔΩΝ

ΠΑ ΜΑΛ, ΠΑ ΜΑΛ...



ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ Η ΜΕΣΗ;)))

NinaC είπε...

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΜΕ!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΜΕ!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΜΕ!

(το ποστ εξαιρετικό, ένα μικρό διήγημα!)

allmylife είπε...

Νινάκι
Θα πάμε!!!
Όχι με τον μπαμπά μου όμως...
Με παλιούς σου φίλους.
Ναι;

sofogreg
μου επιτρέπεις να ξεκινώ με τη φίλη μου ε;

Μ Π Ρ Α Β Ο !!!
ως "παλιά" στο μαγαζί εγώ :) ,
ως φίλη του κοριτσιού,
Το απέδωσες.

Sofogreg είπε...

compodoll,όποτε θέλεις είμαι στη διάθεσή σου. Θα οργανώσω bloggoεκδρομή στις παρυφές του Παντείου Πανεπιστημίου!
Για τα καλά σου λόγια, δεν ξέρω τι να πω...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

sofogreg, εξαιρετική η μεταφορά της ατμόσφαιρας, οι μικρές λεπτομέρειες... Αδημονούμε για την σταδιακή περαιτέρω κάθοδο στον κόσμο, στον οποίο μας βάλατε!
Κι εσείς, allmylife, βεβαίως όχι με τον μπαμπά σας... ώστε να είσθε άπασες δεόντως απελευθερωμένες, κατά πώς θα ταιριάζει σε τέτοια έξοδο... Μετά, όμως, θα περιμένει να του τα πείτε όλα, μα όλα!
Sofo

allmylife είπε...

asteroid

(sofogreg, αφού απαντάς ΜΟΝΟ στην Ντολλ, μπορώ κι΄εγώ ε;;;;)

που λέτε, μπορώ ήδη να σας τα πω όλα-όλα.
Φαντάστηκα απλώς- πως δεν θα σας άρεσε εκεί...
Να ξέρετε όμως, πως σ' αυτές τις εξόδους,δεν είμαστε
"απελευθερωμένες"
γιατί δεν πρέπει,
γιατί είναι οι "κωδικοί" που ακολουθούμε, συνοδευόμενες από τους απειλητικούς φίλους του σοφογκρέγκ,
και γιατί αγαπάμε τα κορίτσια...
και, μας "πιάνει μία λύπη..."
Καλημέρα!

Orelia είπε...

μισο λεπτο!
να μαζεψω τα "ρουχα" τα δικα σας, που βγαλατε κανωντας το δικο σας στριπτιζ με την ευκαρια του άλλου... κι επειτα, συνεχιζετε...

εισαστε 1,85, και κοντα στα 41 σας, δυο φορες χωρισμενος...

παμε λοιπον, παρακατω...

καλημερα σας

NinaC είπε...

Γίνε καλά από το λουμπάκο, μωρό μου, και θα πάμε.

Επίσης, μέχρι να αναρρώσεις προσφέρομαι να σου κάνω εγώ strip tease. Έτσι θα είσαι απασχολημένος και δεν θα καταλαβαίνεις τις ενέσεις που θα σου κάνει η αδελφή του ελέους στο κωλαράκι!

:ppppppppp

NinaC είπε...

A! και βάλτε, επιτέλους, ένα στύλο στο σαλόνι. Που θα κάνω το νούμερό μου? Στα πατώματα με τα γατιά και το σκυλί?

Sofogreg είπε...

@ asteroid

Θα πρότεινα να αποκτήσετε ιδίαν άποψιν περί του κόσμου εκείνου, αφού όμως ανέβουν μερικά post ακόμα.

@ orelia

Θα μου επιτρέψετε συνάδελφε δύο διορθώσεις:
41 ήμουν, όταν πρωτοπήγα σ'εκείνα τα μέρη και κοντεύουν δύο χρόνια πια...
Το δε ύψος μου είναι 1.90.

@ composition doll

Είσαι στ' αλήθεια τόσο αλέγκρα, ρε compodoll. Γι' αυτό σε γουστάρω μωρό μου.

giftaki είπε...

Γουστάρω τρελά!

Sofogreg είπε...

Τι γουστάρεις γυφτάκι μου;
Γιατί μου φαίνεται πως σε προτιμώ από το όργανον παραγωγής ήχου και ρυθμού!

giftaki είπε...

xexexe έλα στο τσαντήρι και θα καταλάβεις

manosantonaros είπε...

sofogreg, αλήθεια σου λέω είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά κείμενα, που'χω διαβάσει τον τελευταίο καιρό...
Το μόνο που με πρβλημάτισε είναι, πώς κατλάφερες με τέτοιοι κείμενο και μαζσεψες δίπλα σου όλες αυτές (τις commentούδες ντε) που ζήλεψαν φρικτά;
Μην τολμήσεις και δεν γράψεις εκείνο το μυθιστόρημα που λες...
Λέω να βάλω ένα στύλο στο σαλόνι μου, τί λες, μια και είσαι experienced;

NinaC είπε...

Ένας- ένας με τους στύλους στα σαλόνια, δεν θα με ξεθεώσετε στη δουλειά!!!

Orelia είπε...

που να φτασω να δω εκει πανω;; :)))

μου επιτρεπετε; καθ' οτι δε γνωριζομαστε κι ολα ουτε καν ως προς το γραφειν...

πριν τα 41 σας δυο φορες χωρισμενος, εννοουσα
σημερα εισαστε 42 και το βλεπω που το ομολογει ο μπλογκερ στο προφιλ σας
το 1,85 το "εκλεψα" απο τη 'μετρηση' της νεαρας πουδεφοβαταιναδειχνειτιςκαμπυλεςτης αλλά ως μετριοπαθης δεν εβαλα το 'τουλαχιστον' ως οφειλα σαν Φυσικος που γνωριζει την μετρηση με οριζοντα... κι οχι με επαφη... διοτι πιθανον να την προσεγγιζατε και εκ των κατω της...
αυτα! τα επιστημονικοφανη!
συνεχιζετε...

Ανώνυμος είπε...

Πω πω, της τρελής γίνεται στο comment area!!! :D

Sofogreg είπε...

@ γυφτάκι

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!

@ manosantonaros
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όσο γι' αυτές που "έχω μαζέψει", δεν ξέρεις πως τέτοια κείμενα τα διαβάζουν κυρίως γυναίκες;Το για τί, θα στο εξηγήσω από κοντά- μας διαβάζει και ο εχθρός, ΑΥΤΕΣ!
Κάποιες που τυχαίνει πάντως να γνωρίζω λίγο καλύτερα, δεν ζηλεύουν, το εγγυώμαι.
Όσο για το μυθιστόρημα, έχω και καλό επιμελητή, ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Στύλο, έχω παραγγείλει για μένα, αν πάρω και για σένα θα έχουμε έκπτωση!!

@ conposition doll
Πού να δεις που θα ανοίξουμε και μαγαζί. Στην μαρκίζα, το όνομά σου θα είναι πρώτο!!!

@ orelia

Συνεχίζω συνάδελφε και συνεχίζω να χαίρομαι που με επισκέπτεσαι.

@ serenity
Μιλάς ΕΣΥ για τρέλλα στο comment area;
Σημ: (Ήθελα να το πω εδώ και καιρό)Πρέπει να είσαι ιδιαίτερη γυναίκα.

allmylife είπε...

Επιμελητή έχεις;;;;
ή;

NinaC είπε...

Σόφο, Σόφο, μπες στο βλογ μου και κοίτα πάνω από τα λινκς μου!

Ι did it, η π'τάνα!!!

Sofogreg είπε...

@ allmylife
Ωχού ρε παιδάκι μου, μας έπρηξες. Εντάξει, ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΑ έχω, πρώην σύζυγο έχω, νοσοκόμα έχω, μα και εσύ έχεις κάτι: εμένα.

Sofogreg είπε...

Νίνα, μωρό μου, δεν είσαι μόνο π'τάνα. Είσαι ΘΕΑ!

NinaC είπε...

Το ξέρω!

:pppppp

Orelia είπε...

μου αρεσει αυτο σας:
"μα και εσύ έχεις κάτι: εμένα. " στη φιλη μου
πολυ!

manosantonaros είπε...

αν ξαναπείς π'τανα την Νίνα, θα σου κλέψω...την πώς την είπαμε την θεά, που δεν είναι αδύνατη...αλλά ούτε παχουλή και φοράει τάνγκα και σε κοιτάει στα μάτια καθώς προχωράει πάνω στι γόβες.... Θεέ μου...πόσο μισώ τη λογοτεχνία και τις μπούρδες της μερικές φορές... Λοιπόν κομμένο το π'τανα με την Νίνα, γιατί είναι υπό τη προστασία μου...μωρή Νίνα, δεν πιστεύω να 'σαο π'τανα...

allmylife είπε...

Orelia
:)

Sophia Choleva είπε...

Παλιό εξώφυλλο στο περιοδικό Βαβέλ ! Χμ.... Το έχω το έχω !

Δημήτρης ηλεκτρολόγος είπε...

πολύ καλό κείμενο :)

Ανώνυμος είπε...

see nice special site -

[url=http://trailfire.com/lortab] lortab prescription online [/url]

http://trailfire.com/lortab
[url=http://trailfire.com/lortab] lortab symptom withdrawal [/url]