Μη σου τύχει, λάθος ρόλο να σου δώσει η ζωή...

Με πήρε τηλέφωνο η Allmylife και μου είπε:
"- Μπες να διαβάσεις το post του Padrazo."
Μπήκα και το διάβασα. Δεν κατάλαβα και πολλά. Μου συμβαίνει συχνά με τα post του Padrazo.
Ποτέ δεν το έπαιξα ψαγμένος και κουλτουριάρης. Έτσι κάπου στην άκρη του μυαλού μου αναρωτιόμουν αν είναι δικό μου το πρόβλημα που δεν πολυκαταλαβαίνω. Το υπόλοιπο μυαλό μου όμως είναι σχεδόν πεπεισμένο πως ένα ακαταλαβίστικο κείμενο είναι είτε "δήθεν", είτε προϊόν μπερδεμένου μυαλού. Επειδή δεν μου αρέσουν οι δήθεν και δεν μου ταιριάζουν οι μπερδεμένοι ( αν και τους συμπονώ), προσπερνώ τέτοια κείμενα.
Μετά όμως, διάβασα το post της allmylife. Και συνειδητοποίησα πως αυτή τη φορά δεν ήταν κάτι από τα παραπάνω: αυτή τη φορά δεν κατάλαβα, γιατί όσα διάβασα δεν θα μπορούσαν ΠΟΤΕ να με οδηγήσουν να σκεφτώ την Ελένη, την οποία ειρήσθω εν παρόδω γνωρίζω από την καλή και την ανάποδη 23 χρόνια. Το ότι αυτή τα συνδύασε προφανώς οφείλεται σε άλλα στοιχεία που εγώ δεν γνωρίζω. Στην αρχή διαφώνησα. Όταν όμως μου επισήμανε την πρόταση " η μικρή η Φαίδρα, κάθεται και κλαίει...", πείστηκα.
ΘΥΜΩΣΑ.
Σπανίως θυμώνω, αλλά όταν συμβεί είναι έντονο.
Θύμωσα με μένα, γιατί όταν γνώρισα τον Padrazo και κατάλαβα περί τίνος πρόκειται (δεν είμαι τρομερός ψυχολόγος, μοιάζει όμως υπερβολικά με έναν επί 10 χρόνια συνάδελφό μου), δεν είπα την άποψή μου όσο έντονα έπρεπε.
Θύμωσα με την Ελένη, γιατί με ξέρει τόσο καλά που έπρεπε να καταλάβει και να με ακούσει.
Θύμωσα με την πουτάνα τη ζωή που κάνει τόσο κομπλεξικούς και προβληματικούς τους φοβισμένους άντρες.
Αν θύμωσα με το post του Padrazo; Μπα όχι. Τέτοια περίμενα απ' αυτόν. Δεν μπορεί άλλα. Δεν τον αδικώ. Είναι βαρύ το φορτίο που σηκώνει. Είναι ζωτικής σημασίας τα ερωτηματικά στα οποία προσπαθεί να δώσει απάντηση. Το χειρότερο μάλιστα είναι πως η απάντηση υπάρχει, όμως δεν είναι αυτή που προσδοκά.
Θύμωσα όμως που τάβαλε με ένα δικό μου άνθρωπο. Θύμωσα επίσης που δεν δημοσιεύει τα comments μου. Ενοχλούμαι εδώ και καιρό που πριν δημοσιεύσει ένα comment, το ελέγχει. Πόση ανασφάλεια!!! Ύστερα όμως γίνομαι επιεικής. Δεν φταίει... Είναι βαρύ το φορτίο.
Στην συνάντηση που είχαμε με το συνάδελφο, είχε πει: " Πόσο κακιά μπορεί να γίνει μια γυναίκα που δεν γάμησες, ενώ αυτή το ήθελε!" Συμφώνησα τελείως εντελώς.
Τώρα θα πω κι εγώ κάτι.
"Μη σου τύχει, λάθος ρόλο να σου δώσει η ζωή!"
Αν το διαβάσει, πιστεύω πως θα συμφωνήσει μαζί μου.

Σημείωση: Όση ώρα έγραφα τα παραπάνω, ο Padrazo ανέβασε post και για μένα. Φυσικά χωρίς να με ονομάζει. Φοβισμένος γαρ. Για να κρατάει πισινή. Αμφίσημος πάντα. Είναι ένα κείμενο που, φευ, είναι κατανοητό και οργανωμένο. Έτσι γίνεται. Όταν νομίζει πως απειλείται, ακόμα κι ένα μπερδεμένο και διαταραγμένο μυαλό, οργανώνεται.
Ένα πρόβλημα υπάρχει όμως: μιλάει για τους άντρες, σαν να μην τον αφορά! Είναι ένα κείμενο γραμμένο από μια θηλυκιά οπτική.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, αυτό δεν είναι και τόσο πρόβλημα.
Πες μου κι ένα ευχαριστώ ρε συ συνάδελφε. Δύο καλά σου έκανα σήμερα:
1. Μέσα απ' όλα αυτά άρχισαν να αναδύονται οι απαντήσεις που τόσο καιρό αναζητάς.
2. Τουλάχιστον ΟΝΤΩΣ απειλήθηκες. Αυτή την φορά δεν είναι η φαντασία σου.

Και φυσικά μου άρεσε πολύ ο τίτλος του post. "Άντρες: Γενναίοι και αναλώσιμοι"
Έτσι είμαστε εμείς οι άντρες Padrazo.