Γύρω στις 12 το βράδυ στο μαγαζί, βγάζουν τα "πολιτικά" τους και βάζουν τη στολή τους - τη γύμνια τους.
Κατεβαίνουν στην αίθουσα και κάθονται στους καναπέδες. Ώσπου να έρθουν οι πελάτες, κουτσομπολεύουν μεταξύ τους. Λένε για τους γκόμενούς τους, σχεδόν πάντα ψέμματα. Ντρέπονται η μια την άλλη. Μα και η άλλη ντρέπεται με τη σειρά της. Και όλες ξέρουν πως λένε ψέμματα. Συνεχίζουν όμως. Μια απαραίτητη σύμβαση, συνεισφορά στον αυτοσεβασμό τους. Μάταια προσπάθεια. Σχεδόν καμία δεν σέβεται τον εαυτό της. Κι αν στην αρχή τον σεβόταν, μετά από τόσα χρόνια γύμνιας, ψέμματος, βίας, εκπόρνευσης, ναρκωτικών, ξύλου, φόβου, κυνηγητού, κάτι τέτοιο απλώς δεν είναι δυνατόν.
Φιλίες λιγοστές. Πραγματικές φιλίες καθόλου. Συνεργασία μερικές φορές και υποστήριξη κάποιες άλλες. Μοναξιά σε όλα τα επίπεδα. Μόνες, αυτές και το κορμί τους. Ίσως γι' αυτό και το κοιτούν τόσο συχνά στους καθρέφτες. Είναι η παρέα τους, η συντροφιά τους, το βάσανό τους μα ταυτόχρονα και το μόνο για το οποίο εξακολουθούν να είναι περήφανες.
Πίνουν το πρώτο ποτό τους και ανάβουν τσιγάρο - όσες καπνίζουν. Οι πελάτες έρχονται σιγά σιγά. Αρχίζουν τη γύρα:
"- Θέλεις χορό;"
" - Θέλεις να καβλώσεις;"
" - Θέλεις κάτι σπέσιαλ με 10 κάρτες;"
" - Θα με κεράσεις ένα ποτό να μιλήσουμε;"
" - Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καβλιάρα είμαι..."
" - Μα τι θες εσύ εδώ, τόσο όμορφος άντρας;"
" - Νομίζω πως μόλις συνάντησες το όνειρό σου - εμένα!"
Φράσεις σχεδόν κλισέ, σε σπαστά και με βαρειά προφορά ελληνικά. Επαναλαμβάνονται όλη τη νύχτα. Μεσολαβούν περίπου 7 ώρες. Και ύστερα ουρά στο ταμείο, να πληρωθούν τις κάρτες τους - σαν τα παιχνίδια στο λούνα παρκ. Μετράνε αρκετές φορές τα 3οο, 400 ή 500 ευρώ που τους δίνει ο ταμίας - πολλές φορές το μεθύσι δεν βοηθά την κατάσταση - τα τοποθετούν στο μικρό τσαντάκι τους και ανεβαίνουν στα καμαρίνια. Φορούν τα "πολιτικά" τους, ρούχα χαμηλής αξίας και αισθητικής, τα αθλητικά τους παπούτσια οι περισσότερες - 7 ώρες πάνω σε εικοσάποντα τακούνια σε εξουθενώνουν φαντάζομαι.
Βγαίνουν γρήγορα από το μαγαζί, χώνονται σε ταξί που έχουν ήδη καλέσει και χάνονται στη Συγγρού. Στο βάθος ο Σαρωνικός φεγγίζει.
Καλημέρα για τους άλλους, γι' αυτές καληνύχτα. Πάντα.
human
ΑπάντησηΔιαγραφήκαληνύχτα και σε εσένα...τα γραπτά σου δείχνουν απωθημένα με αυτές τις κοπέλες.
Υπάρχουν εκαντοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που καθημερινά εργάζονται φορώντας στολές μέσα στις οποίες νοιώθουν άβολα, που αναγκάζονται να προσποιούνται στα αφεντικά τους και να λένε ψέμματα στους πελάτες απλά για να πουλήσουνε το προϊόν τους.
Που όταν τελειώνει το ωράριό τους χαλαρώνουν με ανακούφιση τη γραβάτα τους ή βγάζουν τη γελοία στολή του σεκιουριτά.Και αυτοί δεν έχουνε τίποτα για το οποίο να είναι περήφανοι, ούτε καν το σώμα τους όπως λες για τις strippers.Και ξέρεις κάτι? Όλοι αυτοί όχι μόνο δε κονομάνε 300, 400 και 500 γιούρια μεροκάματο αλλά ένα μηνιάτικο δικό τους, μια καλή stripper το βγάζει σε ένα βράδι. Και φυσικά οι περισσότεροι από αυτούς θα φάνε ένα μέρος του άθλιου μηνιάτικου σε ποτά και σε χορούς για τα μάτια μιας "κακομοίρας stripper" παλεύοντας έτσι να δώσουν κάποιο νόημα στην άδεια και χωρίς ενδιαφέρον ζωή τους.
Καληνύχτα λοιπόν στο 90% του Ελληνικού αντρικού πληθυσμού.
Οι strippers αν είναι λιγάκι έξυπνες θα τα κονομήσουνε ή θα παντρευτούνε κάποιο πλούσιο θύμα.Όλοι οι υπόλοιποι θα έχουνε το άγχος αν ανέβηκαν οι τιμές στη λαϊκη και στα τσιγάρα.Κράτα τη λύπησή σου για την π....να τη κοινωνία που ζούμε μέσα.
Ετσι είναι η ζωή καλέ μου, όπως το είπες... απλά συνεχίζεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου
Καλό μήνα
Ετσι είναι η ζωή καλέ μου, όπως το είπες... απλά συνεχίζεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου
Καλό μήνα
Καλό μήνα...νυχθημερόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σε ξεσηκώνει τόσο πολύ σ'αυτές τις γυναίκες; Οι κλισέ τους φράσεις; Τα ψέμματα; Η μοναξιά τους; Η ζωή από την οποία δεν ξεφεύγουνε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί τόσο συγγραφικό πάθος γι'αυτή τη μερίδα ανθρώπων;
Ξέρεις πόσο αγαπώ τα κείμενά σου. Περισσότερο γιατί μου γεννούν ερωτήματα για σένα.
αυτές λοιπόν,
ΑπάντησηΔιαγραφήεργάζονται.
αυτές μιλάνε "βρώμικα" μόνο όταν δουλέυουν.
δεν υποδύονται.
δεν κάνουν κριτική.
ποιούς καλημερίζεις;;;
Πόσες απ'αυτές τις γυναίκες έχουν την επιλογή να αλλάξουν τη ζωή τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι, φιλαράκο ανώνυμε, ο μεροκαματιάρης έχει κι αυτός κάτι να υπερηφανεύεται: την "αξιοπρέπειά" του και το δικαίωμα του θωρείν αφ'υψηλού τις "αμαρτωλές" στρίπερς, που οι άντρες τους, τα "θύματα" θα κακοπέσουν, αλλά αν δεν μπορείτε να ξεχωρίζετε την πραγματική ασχήμια στη ζωή, καλά τα παθαίνετε. Βασικά την ασχήμια που είναι στο μυαλό σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριττό να πω ότι το ποστ μου άρεσε πολύ.
human
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλαράκι(όπως μου λες) renton, από τα λεγόμενα σου ελάχιστα γνωρίζεις το αντικείμενο. Θωρείν αφ'υψηλού?????... Μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει. Σαν post μπορεί να σου άρεσε, πράγματι όμορφα γραμμένο, αλλά δε το βλέπω σα κείμενο του Καζαντζάκη. Αυτά που λέγονται είναι απόλυτα και μειώτικα για αυτές τις γυναίκες λες και είναι παιδιά κατώτερου θεού. Πολλά δεν ισχύουν καν.Ούτε ρούχα χαμηλής αισθητικής φοράνε(μόνο εμπάθεια δείχνει αυτό), ούτε ντρέπονται η μία την αλλή,κουτσομπολεύουν τους γκομενούς τους τόσο όσο τους κουτσομπολεύουν και οι Ελληνίδες(μη σου πω και λιγότερο),ούτε όλες παίρνουν ναρκωτικά, ούτε τρώνε ξύλο, ούτε είναι πόρνες και όταν κάνουνε φιλίες είναι δυνατές γιατί ζούνε ζόρικες στιγμές μαζί. Κοιτάζονται στο καθρέφτη πολύ λιγότερο από κάποιες άλλες που ετοιμάζονται για τα μπουζούκια και έξω από τη δουλειά τους είναι πολύ πιο straight και μάγκες από πολλές άλλες ..."κυρίες".
Το να κρίνεις κάποιους ανθρώπους τόσο αυστηρά και να μιλάς για ασχήμια (βαριά κουβέντα)δύο τινά συμβαίνουν.
1ο) Ή είσαι άντρας και έχεις απωθημένο που δεν καταφέρνεις να κάνεις σχέση ή σεξ με μια τέτοια όμορφη γυναίκα, πράγμα που το ζητάς απεγνωσμένα μια και ξημεροβραδιάζεσαι στα στριπτιζάδικα ή 2ο) είσαι μια γυναίκα που απλά ζηλεύει την ομορφιά τους.
Άρα το post σου άρεσε γιατί σε βολεύει να βλέπεις από αυτή τη σκοπιά τα πράγματα, σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.Όπως καλύτερα σε κάνει να νιώθεις το να λες πως το δικό μου-δικό μας μυαλό είναι άσχημο και το δικό σου μάλλον...πανέμορφο. Τα όμορφα μυαλά,όμορφα καίγονται...
Human, αυτό που με πείραξε και χαρακτήρισα ως "ασχήμια" ήταν αυτό που διέκρινα ως εμπάθεια προς αυτές τις γυναίκες στο πρώτο σχόλιό σου ("αν είναι έξυπνες, θα βρουν να τυλίξουν κάποιο κορόιδο κλπ"). Και καλά, αυτές οι καπάτσες, εμείς οι ηθικοί και ηθικές, τα αθώα θύματα. Συμβαίνει να θεωρώ την πορνεία από τα πιο τίμια και χρήσιμα επαγγέλματα, λειτούργημα θα έλεγα, γιατί καλύπτει βασικές ανθρώπινες ανάγκες, και θα έπρεπε να καλύπτεται πλήρως από το νόμο, να τους κολλάν ένσημα, να δουλεύουν με αποδείξεις και να παίρνουν κανονικά τη σύνταξή τους ή να απορροφώνται σε άλλους τομείς. Μόνο με τη νομιμότητα θα καταλυόταν η εκμετάλλευση και η αθλιότητα. Και με τις συνθήκες στις οποίες δουλεύουν θα δικαιολογούσα περισσότερο μια πουτάνα να προκύψει καριολάκι και χρυσοθήρας, παρά μια νορμάλ κοπέλα - που δεν έχει περάσει τέτοια λούκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη δευτερολογία σου ξεκαθάρισαν κάποια πράγματα, και προφανώς έκανα λάθος σε αυτά που εξέλαβα ως μειωτικά γι αυτές, οπότε οφείλω να σου ζητήσω συγνώμη τουλάχιστον για τη λέξη "ασχήμια".
Τώρα ο γράφων δε νομίζω να έχει καμιά εμπάθεια προς αυτές, απλά τις παρουσιάζει ιδεαλιστικά και με τάση να τις προστατέψει (όσον αφορά τα ρούχα, τις συζητήσεις και αυτά). Αυτό εισπράττω εγώ τουλάχιστον.
Αυτά.
επειδή έχω πολλά να πω, καλύτερα να μην πω τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο σύνδρομο της Μητέρας Τερέζας πάντως δεν βοήθησε ποτέ, μα ποτέ, μα ποτέ -τα'χουμε ξαναπει αυτά με άλλες αφορμές, νομίζω.
Δεν είναι θέμα εξιδανίκευσης παιδιά! Ούτε ηθικής νομίζω. Η πορνεία είναι αναγκαία αλλά οι κυρίες (και το εννοώ) του επαγγέλματος εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες. Στις πουτάνες στο σώμα και τις πουτάνες στην ψυχή. Με τη διαφορά ότι οι δεύτερες δεν είναι ανάγκη να εξασκούν την πορνεία ως επάγγελμα. Γιατί οι δεύτερες κυκλοφορούν γύρω μας κάθε μέρα! Στη δουλειά, στο δρόμο, ακόμα και στο πλάι μας μπορεί να έχουμε μια χωρίς να το γνωρίζουμε καν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτες απλώς είναι θύματα γι' αυτό τρώνε ξύλο, καταλήγουν στα ναρκωτικά κλπ. Από καρδιά όμως μπορεί να είναι μάλαμα! Κι αυτό ίσως να είναι ένας από τους άπειρους (δεν ξέρω πόσους, δεν ξέρω γιατί) λόγους που κάνει τον αγαπητό μου Sofo να γράφει για αυτή την αμφιλεγόμενη (γιατί άλλοτε τις βρίζουμε, άλλοτε τις συμπονούμε) ομάδα ανθρώπων.
To post σου μου άρεσε πολύ καλέ μου. Φιλιά
Υπάρχουν στιγμές που η ζωή φαίνεται να σταματά -στιμιαία ή περισσότερο. Ένα pause αορίστου χρόνου. Τότε δεν έχει σημασία η μέρα ή η νύχτα. Σημασία έχει η συνέχεια... Πόσα τέτοια pause συναντά ο καθένας; Εκείνες, μήπως περισσότερα; Και μετά από τόσα, πώς συνεχίζουν; Τα φιλιά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείται πως ΔΕΝ θα συμφωνήσω με το πρώτο σχόλιο του ανώνυμου επισκέπτη σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η πραγματικότητα, όπως ακριβώς την γράφεις, δίχως χρώματα, δίχως στολίδια. Η μοίρα του κυνηγημένου...
καλό βράδυ
Μια περιγραφή που αξίζει πολλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή έχω γνωρίσει και είναι ακριβώς αυτό...
Κουραστική δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαλαιπώρια σου λέω.
:)
Σμααααααααααααααααααααααααααααακ!
Άσχετο: Terry Rogers... χμμμμ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε!
εγώ πάλι, ποτέ δεν κατάλαβα. εκτός τόπου και χρόνου...στον κόσμο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου προσθέσω ότι και τις Κυριακές πάνε στην εκκλησία; Ναι και ας μην το πιστεύεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήTi na kanoume mwro mou...ta koritsia prepei na plirwsoun noiki kai logariasmous! kai ta eikosaponta boithane sto aisthisiako liknisma pou prosferoun kathe brady stous theates...mesa s aytous imouna ki egw kai thelw na ksanaeimai...loipon???
ΑπάντησηΔιαγραφήego pantos oso k na pinousa ayth th "douleia" dn tha thn ekana POTE!!
ΑπάντησηΔιαγραφή